Over mij
Ik ben mijn loopbaan gestart in het onderwijs en heb daar vaak meegemaakt hoe levensvragen van kinderen en hun ouders het volgen van onderwijs kunnen beïnvloeden. In mijn tijd in het speciaal basisonderwijs heb ik dat vanuit meerdere functies kunnen zien. Als leerkracht, sociaal-emotioneel begeleider en ambulant begeleider op basisscholen. In het onderwijs doen mensen kennis en vaardigheden op, zodat ze gemakkelijker thuis raken in de wereld. Dat kan echter alleen als ze zich open stellen voor de wereld en voor het onderwijs. Er kunnen allerlei oorzaken zijn waardoor dit open stellen niet goed lukt. Omdat er bijvoorbeeld een levensvraag in de weg zit. Er kan innerlijk een deur gesloten zijn. Of omdat onderwijs niet goed past bij hoe ze in elkaar zitten. Dan kom je op het terrein van de therapie. Daarom vond ik het ook belangrijk mijn studie orthopedagogiek te doen, een studie in deeltijd. Ik ben afgestudeerd in gedragstherapie. In de jaren daarna kwam ik langzamerhand in een heel andere richting terecht. Zo verdiep ik me steeds meer in het werken met hechting, rouw en trauma in al hun vormen. Wat kan bij iemand de impact zijn van een heftige gebeurtenis? Hoe kan die hem in de weg staan? En wat heeft die persoon nodig om zo’n blokkade zelf op te heffen en met meer bagage verder te gaan?
Mijn persoonlijke interesse lag daar altijd al. Ook ik heb te maken met levensvragen. En ik weet dat je hulp mag vragen om verder te komen. Daar moet je dan wel klaar voor zijn en er bewust voor kiezen. Het is niet gemakkelijk om oprecht te kijken naar wat er IS en niet naar wat je hoopt dat er is of naar wat je denkt dat er is. Maar als je dat in alle eerlijkheid doet, kan een levensvraag een levensles worden. En die kan je verder brengen in je ontwikkeling.